Voorjaar 2016

In dit Hemelvaartweekend heb ik ook de woensdag en de maandag erop vrij genomen om wat langer weg te kunnen. Voor deze trip wil ik al de lessen van vorige trips combineren om een zo leuk mogelijke tocht te hebben. Dit betekent dat ik mijn enorme backpack heb ingewisseld voor een Osprey Exos 48. De 48 staat voor de inhoud in liters. Om alles in de tas te krijgen moet ik efficiënt omgaan met de ruimte en goed bekijken wat ik meeneem. Mijn tent heb ik kleiner weten op te rollen door de stokken en haringen apart, aan de buitenkant van de tas te hangen. Reserve kleding neem ik eigenlijk niet meer mee, met uitzondering van onderbroek en sokken. Hierdoor is het me gelukt om een basis gewicht van onder de 10kg te krijgen. Hierbij komt dan nog wel het gewicht van het water en eten.

Met de trein en bus zonder veel noemenswaardigheden om half twee in Fontoy gearriveerd en begonnen aan de tocht. Het vertrek is via een paar leuke steegjes van Fontoy over het riviertje en vandaar gelijk een pittig klimmetje en het bos in. Het is gelijk al zweten en ik wissel maar snel van shirt. Vanaf Neufchef is het een lang stuk door het bos, uren loop ik zonder iemand tegen te komen en het is al tegen zessen wanneer ik weer in Rombas binnenloop. Dit is een groter dorp wat in het hart van  de staalindustrie stond. Hier drink een colaatje in een café waar ik gelijk maximaal water insla voor de nacht. Na Rombas is er een groot recreatiepark met een heuse klimtoren. Het is inmiddels zeven uur en de meeste mensen hebben het park verlaten. Ik wil echter niet riskeren hier te kamperen en loop nog een paar kilometer verder. Tevreden maak ik eten (gevriesdroogde maaltijd en noedels) en zet mijn tent op. Voordeel van dit jaargetij dat je nog zo lang kan doorlopen in het licht en ook nog je tent kan opzetten in het licht.

De dag start met een pittig klimmetje naar tour de Drince, hierop is een uitkijktoren van maar liefst 25m hoog. Ik ben nog fris dus beklim de toren en heb een prachtig uitzicht over de Rombas en ‘le Pays du Fer’. Het is een paar uur lopen door het bos waarin er meerdere bunkers en middeleeuwse ruïnes te zien zijn. Ik ontmoet een mountainbiker en informeer naar een winkel of bakker in het komende dorp. Hij verteld dat het Hemelvaartsdag is en dat in principe alle winkels gesloten zijn, misschien in de stad (Metz) dat er iets open is. In Ternel blijkt inderdaad de bakker gesloten. Het is inmiddels bijna middag en ik wil eigenlijk wel brood, het lijkt erop dat ik vandaag zonder moet. Op energierepen en koeken die ik van thuis mee had loop ik de middag door. In de rest van de dag loop ik door verschillende dorpjes die eigenlijk allemaal hetzelfde zijn: enkele tientallen huizen rondom een kerk, verder niks. Het is lekker weer en veel mensen zijn op straat, aan water komen is dus geen probleem. Na Plappeville kom ik in de buurt van Metz en heb een mooi uitzicht op de stad aan de Moessel, vooral de kathedraal (zelfs van deze afstand) is indrukwekkend. Ik overweeg de stad in te gaan om op zoek te gaan naar een supermarkt, maar besluit dit toch niet te doen, ik overleef wel op de gevriesdroogde maaltijd en repen. Er volgt een lang stuk langs Moessel, met dit weer erg veel dagjesmensen, maar daarom niet minder mooi. Ik loop het dorp Moulins-les-Metz in en hier blijkt een vlooienmarkt aan de gang. Het is enorm druk en ik ben meteen enthousiast, niet vanwege de markt, maar vanwege de potentie van etenskraampjes. Ondanks dat het zo druk was en de markt best groot word ik teleurgesteld, nergens zie ik eten of drinken verkocht worden. Ik besluit maar door te lopen tot Ars-sur-Mossele, ondanks dat het alweer na zessen is, in de hoop daar eten te vinden. Erg moe kom ik aan in het dorp en mijn ingeving was goed, er is hier een kebabszaak open, verder helaas niks dus eet ik kebab als voorafje. Vlak buiten het dorp zet ik mijn tent op en slaap ik binnen een uur.

Ik begin de dag door terug het dorp in te gaan en bij de bakker te ontbijten met een koffie en ik koop gelijk een heel brood, goed voor twee dagen. Ik loop richting Gorze een slaperig middeleeuws dorp en merk dat het een hete dag gaat worden. Gisteren ben ik behoorlijk verbrand en ik voel mijn nek al branden. Om mijn huid zo veel mogelijk te beschermen houd ik mijn lang thermoshirt aan en gebruik mijn tshirt als hoofddoek. Ik besluit zo snel mogelijk zonnebrand te kopen bij een pharmacie of een supermarkt, maar helaas zijn de dorpjes van vandaag weer zonder die faciliteiten. Gelukkig is het vanuit Gorze een lang stuk door de bossen. Er is een mooi open stuk met mediterraans uitziende bomen en mee geholpen door het weer (ruim 25 graden) waan ik me in zuid-Frankrijk. Anders dan het gidsje zegt is er in Boyonville-sur-Mad een bakker en een café en niet in Onville. Bij het café laat ik mijn water vullen, de eigenaar is hier zo verbaast over dat ik ook maar een ijsje bestel, niet verkeerd onder deze omstandigheden. Op weg naar Pagny-sur-Moselle besluit ik daar boodschappen te doen, op de kaart een groot dorp of klein stadje, hier moet wel een supermarkt zijn. De GR komt net in de uiterste bebouwing van het stadje, dit ligt nog hoog op de heuvel. Hier heb ik het geluk een vrouw aan te spreken die net weg rijd van haar huis, zij blijkt naar de supermarkt te gaan en wil mij wel meenemen. Ideaal, deze supermarkt was toch een aardig eind weg van waar we staan. Bij de supermarkt heb ik eten voor twee dagen en zonnebrand ingeslagen. Weer terug bij de route, een half uurtje later, organiseer ik mijn rugzak, het is nog een hele uitdaging het eten er bij te proppen. In Prény maak ik een omweg langs de ruines van een middeleeuws kasteel, tot mijn verbazing kom ik bij het afdalen weer in het dorp terecht. Schijnbaar had ik de lus de verkeerde kant op genomen. Het is al zes uur, dus ik vul mijn water weer voor de nacht en ben van plan zo ver mogelijk te gaan lopen, omdat het dan morgen mogelijk is tot de camping in Liverdun te komen. Voorbij Sainte-Marie-aux-Bois is het doel voor vanavond, een indrukwekkend landgoed aan het einde van een verlaten vallei. Een kilometer voor Vilcey-sur-Trey vind ik een prachtplek aan de rand van het bos en heb een goede pastamaaltijd alvorens weer vroeg te slapen.

Vandaag een dag van kilometers maken. Ik heb alles wat ik nodig heb en het doel is de camping in Liverdun. Liverdun klinkt misschien nog bekend uit de geschiedenislessen over de eerste wereldoorlog, er is hier hard gevochten en heel de dag staat dan ook in het teken van de oude slagvelden en loopgraven. De bossen zijn volledig verwoest in de strijd en pas in de jaren 20 weer opnieuw aangelegd. Hierdoor zijn onnatuurlijk mooie loofbossen ontstaan met lange brede bospaden. Deze bospaden zijn vaak vernoemd naar de loopgraven waarop ze zijn aangelegd. Ook zijn er veel bomen voorzien van nummers, die ik eerst aanzag als wandelroutes, maar deze geven de locaties weer waar de loopgraven waren. Bij Saint-Pierre is een hotel, volgens mij uitsluitend voor wandelaars, want het ligt echt in the middle of nowhere, hier houd ik een koffiepauzetje. Wel duur, maar dit is dan ook de laatste mogelijkheid voor 27km. Ik loop lange tijd langs het Esch-dal, erg mooi en smal tussen steile flanken in. Hierna komt een lang stuk akkerland met uitgestrekte lijnzaadvelden, wel afzien in de middagzon. Gelukkig is het laatste stuk weer door het bos richting Liverdun. Bij een supermarkt koop is lekkers voor de avond op de camping en ga voor het laatste stuk naar beneden naar de camping. Het historisch centrum van Liverdun is zeker de moeite waard, de strategische locatie aan de Moezel maakte het in de middeleeuwen een handelscentrum. Op de camping kan ik douchen en was ik mijn kleren, die ik ophang bij mijn tent. Helaas is de avondzon niet voldoende om de was te drogen en ik besluit te slapen met één paar sokken in mijn slaapzak.

Het was een goede beslissing met een paar sokken te slapen, want het heeft een beetje geregend en alle was is nog zeiknat. De sokken zijn redelijk droog maar nog wel klam, het moet er maar mee. Het is fris, maar goed ook want ik heb geen andere kleren dan mijn dikke trui. De rest van de was hang ik vakkundig met touw vast aan de buitenkant van mijn rugzak en ik ben een lopend droogrek. Het begint al snel op te klaren en het beloofd weer een warme dag te worden. Op het eerste stuk kom ik twee mede GR5 lopers uit Helmond tegen. Ze hebben er stevig de pas in, ze lopen vandaag maar een kort stuk tot Custines, dit stuk lopen we dus samen en wisselen GR wetenswaardigheden uit. Het is toch fijn gezelschap te hebben ook al is het maar voor even. Vanuit Custines is het oostwaarts richting de Vogezen. Dit begint gelijk met een breed bospad waar ik meer dan een uur rechtdoor moet lopen, dat wordt toch wel saai. Het volgend stuk is gelukkig wat interresanter met wat afwisseling tussen bos, akkerland en dorpjes. Bij Brin-sur-Seille bekijk ik het busschema en kom tot de conclusie dat ik het best morgenochtend vanuit Chateau-Salins de bus kan nemen. Hierdoor moet ik wel nog een lang stuk lopen, want het bos begint pas na Grémecey. Ik ben erg moe als ik het bos bereik in doe bijna direct mijn rugzak af. Er zijn hier veel plassen en dus muggen en ik word meteen aangevallen. Snel doe ik mijn lange shirt aan, maar dat baat niet veel, de muggen steken er gewoon door heen. Zodra mijn tent staat ga ik erin met het muggengaas ervoor. Vanuit de tent zie ik de muggen een doorgang zoeken, maar die is gelukkig impermeabel. Moe, maar voldaan kan ik terugkijken op een mooie dag en een mooie trip.

Al om 7u op pad om rond half 9 bij Salonnes te arriveren. Het is eigenlijk wel een leuke en afwisselde route door het bos, maar ik ben al te gefocust op de terugreis om er echt van te genieten. Vanuit Salonnes moet ik nog ruim 3km over de grote weg lopen om bij Chateau-Salins te komen. Hier ben ik ruim op tijd voor de bus en haal wat broodjes bij de supermarkt. De bus vertrekt om 9:50 en ik ben uiteindelijk na 6 keer overstappen om 18:45 weer thuis.