Gisterenavond heb ik mee kunnen rijden tot in Zwitserland. Vanochtend met de trein naar Florier en vervolgens het laatste stuk gelift aangezien de bus slechts sporadisch rijd. Het startpunt ziet er zo wel heel anders uit als dat ik achtergelaten had in april. Nu is het een stuk aangenamer: maximaal 25 graden en volop zon. Vanuit Frambourg was het even zoeken naar de juiste route, er kruisen hier een aantal varianten en de GR5 is niet heel goed aangeduid. Op de juiste route hier gaat het weer omhoog tot boven de 1200m. Ik begin erg rustig dus het is al middag als ik bij Les Fourgs, een toeristisch bergdorpje water insla. Vanaf hier is het een heel lang stuk glooiend terrein, beginnend met een geniepig klimmetje met 12 kruizen richting een kapelletje. Bij het viaduct over de snelweg bij Hopitaux Neufs begroet ik een agent die aan het laserschieten is, waarna ik het dorp zelf in kom. Dit is wederom een toeristisch dorpje, van waaruit ook ski- en downhill mountainbike mogelijkheden zijn op de Mont d’Or, die ik morgen ook als eerste zal moeten bedwingen. Aangezien ik vroeg ben heb ik ruim de tijd om rustig de tent op de camping op te zetten en daarna nog een rondje door het dorp te lopen. Met wat lekkers uit de supermarkt ontspan ik in de avond nog wat bij camping.

Vandaag begin ik vroeg en mag meteen na het dorp al beginnen aan de klim. Langs en via enkele skipistes kom ik in de buurt van de laatste lift naar de top. Vervelend genoeg draait deze en ik kom tijdens het lopen al enkele downhill-ers tegen. Bij de top veel mountainbikers, ik blijf hier even staan kijken om te zien of ik misschien mensen van de grote schans af zie springen. Helaas, de meeste gaan voor de beginner afdaling. Vanaf dit punt zeg ik de mountainbikers weer vaarwel en loop over een brede, boomloze kam verder richting de top van de Mont d’Or (1461m). Onderweg veel wandelaars en zelfs highliners die in een bocht van de klif een luchtige highline hadden gespannen. Na de top vervolgd de route met een hele lange lieflijke helling naar beneden. Hierin loop ik afwisselend door naaldbossen en weides, schitterend. Rond het middaguur kom ik bij la Boissaude een typische Jura hoeve omgetoverd tot restaurant. Ondanks de drukte krijg ik een tafeltje om een koffietje te drinken, lekker in het zonnetje. Vanaf hier is het nog vele uren monotoon landschap (weiland en naaldbos), dus ik zorg dat mijn flessen goed gevuld zijn en ga verder richting Mourthe. Vlak voor Mourthe toch een mooie verassing, de route brengt me naar de bron van de Doubs die hier spontaan ontstaat uit een gat in de rotsen. Zwemmen is helaas niet toegestaan en er zijn meerdere mensen, dus ik besluit maar verder het dorp in te gaan om even af te koelen. Terwijl ik een colatje drink op het terras overweeg ik de opties: mijn trein vertrekt pas over 3 dagen, dus dat betekend of rustig aan doen of de route uitbreiden met een stuk van de GR509. Aangezien ik voor vandaag nog zeker 3uur kan lopen kies ik voor het laatste. Door een bos steek ik een bergkam over om in het volgende dal een plek te zoeken voor de nacht.

Vandaag gaat bijna geheel over de GR509 en ik zal pas tegen het einde van de dag de GR5 weer oppakken. Na een eenzaam dorpje in het dal loop ik over brede boswegen gestaag omhoog, met vele uren nagenoeg geen uitzicht. Totdat er een flink klimmetje is met trappen, waarna ik een prachtige panorama foto kan maken. Hierna volgt de afdaling richting Foncine-le-Haut, het enige dorp tot het eind van de middag. Vanuit hier is het 15km door dicht bos lopen. Dit duurt echt lang, de extra lus van de GR509 raad ik niet aan. Ik ben blij als ik koeien zie en weet dat er weer weilanden met uitzicht komen. Dit loopt vervolgens uit in een prachtig dal bij Chapelle-des-Bois, waar ik naast andere Nederlandse wandelaars op het terras plof. Vanaf het terras is er zicht op kliffen die boven het dal uittoren, de GR5 (die ik hier weer oppak) gaat hier bovenlangs. Dat betekend een fikse klim, maar het uitzicht hierboven is het meer dan waard. Hier kom ik de Nederlandse wandelaars weer tegen die pal aan de rand van de klif hun tent gaan opzetten. Dat brengt mij op het idee hetzelfde te doen, hoe schitterend is dat. Voor mij is het echter nog te vroeg, dus ik loop eerst nog een klein uurtje door en vind een plekje bij het volgende uitzichtpunt, waar ik van een prachtige zonsondergang geniet.

Het begint koud vandaag met een magische zonsopgang boven de kliffen. Ik probeer dit goede humeur zo lang mogelijk vast te houden voor het eerste deel van dag: wederom 15km door het bos. Tegen het einde van het stuk was ik zo wanhopig om eens van uitzicht te kunnen veranderen dat ik de omweg van 1km heb genomen, iets dat ik normaal nooit doe, om bij een uitzichtpunt te komen. Hier was een grote groep mensen met elk een Husky, schijnbaar iets van een excursie. Bij de terugweg van het uitkijkpunt bleken de begeleiders de grootste moeite te hebben de honden in bedwang te houden. En sommige trokken hun baasjes door de enkel diepe plassen heen, erg komisch. Na dit punt duurde het niet lang meer of ik was in les Rousses. Wederom een toeristisch dorpje, waar ik naar de bakker ga en uitgebreid pauze neem. In het dorp zijn vele karakteristieke huizen, een skispring schans en een adventure parkoers bij een oud fort. Na het dorp volg ik enkele kilometers een klein stroomtje, die een heuze waterval passeerd. Hier neem ik een verfrissende douche, heerlijk. Daarna gaat de route gestaag klimmend verder richting het grensdorpje la Cure (1220m). Hier wil ik eigenlijk wel een drankje op het terras, maar na een kwartier nog niet bedient te zijn houd ik het maar bij water en steek ik de grens met Zwitserland over. Er ligt hier zelfs een electrificieerd enkel spoor helemaal vanuit Nyon, waar de route even langs loopt. Al snel laat de route het spoor en de weg links liggen om via glooiende weide velden naar het oosten te traverseren. Dit stuk is erg mooi en vind het bijna jammer om 10km verder in Saint-Cergue bij de camping aan te komen. Hier zet ik de tent op en ga naar het dorpje voor versnaperingen. Tot mijn verassing zie ik de Nederlanders weer die ik gisterenavond gedag had gezet. Hebben die net zo ver, nee verder gelopen als ik? Nee, zij zijn met de trein vanuit la Cure gekomen voor de camping. Met een lekkere douche kan ik morgen fris op pad en hopelijk nog enigszins acceptabel de trein in.

De hele weg is naar beneden (van 1140m naar 370m) en ik moet zorgen dat ik voor 1u in de trein zit. Dat moet wel lukken. Ik begin dan ook ontspannen en even uit het dorp vat ik al de eerste glimp op van Lac Leman, het doel voor vandaag. Zoals verwacht gaat het lopen naar beneden heel soepel en vlakt de helling al snel af. Na Trelex besluit ik dat ik ruim voldoende tijd heb om mijn tent alvast te drogen. Na alles weer ingepakt te hebben loop ik het laatste stuk door het boeren land richting Nyon. Nyon zelf is een fraai stadje waarin de GR de mooiste steegjes uitzoekt voor de laatste afdaling richting de oever. Ik besluit dat de extra kosten het zeker waard zijn om pal aan het meer een koffie te nemen om deze vakantie in stijl af te sluiten